من و روزها

بارها و بارها، از آدم ها ( چه خانم و چه آقا) شنیدم که داشتن زنی مثل تو، آرزوی خیلی هاست، یا مثلا هر مردی آرزو داره که همسری مثل تو داشته باشه - خصوصا جایی که پای تعریف از مهربانی پیش میاد - اما خب، واقعیت اینه که " آرزو" ی هیچ مردی نیستم! 

خب البته برای زنی که آرزوی خاصی برای خودش نداره، چیز عجیبی نیست، آرزوی هیچ مردی نبودن !!

*به خاطر همه نعمت هات، شکر. همون سلامتی و عاقبت به خیری رو برامون بگذار، از بقیه اش هم فقط توان گذران عادی زندگی رو داشتن، برامون کافیه. بقیه اش مهم نیست!!

من و روزها...

دوشنبه 16 مرداد 1396 ساعت 08:36 کم آوردم. دیگه واقعا کم آوردم .....پ.ن: طفلکی دلم. من و روزها...

به دیدارم بیـا هـرشب

در این تنهایىِ تنها و 

تاریک خدا مانند؛

دلـم تنـگ است

بیـا اى روشن، اى روشن تر از لبخند،

شبم را روز کن 

در زیر سرپوش سیاهى ها

دلـم تنـگ است ...

#مهدی_اخوان_ثالث

من و روزها...

برای کاری، باید بعد از ظهر ماشین داشته باشم و با سرویس نمیرم سر کار. سر صبحی که با پراید جان میزنم بیرون، صدای عجیب چرخ ها خبر از پنچری میده و مبهوت می مونم که سر صبحی چه کنم؟ خب میدان پایینی و خیابان اون طرفی پر از تتمیرگاه هست، اما این موقع صبح؟!  خلاصه جایی پیدارشد که کارش رو شروع کرده بود و با ت من و روزها...

برای امروز جمعه، یک عالمه برنامه داشتم.بعد از این دو هفته اعصاب خردی و افسردگی و ناراحتی و‌مراسم تدفین، دیدار و‌حرفهای دیروز با یک دوست نازنین، برام انرژی کافی فراهم کرد که امروز رو به خودم برسم: از پختن چند جور غذای دلخواه و تمیزکاری خونه  تا خوندن کتاب. برای خود خودم.از صبح هم بد شروع نکردم. اما من و روزها...

کتاب های تا نیمه خونده و رها شده، کلاس های نصف کاره، تعمیرات نصفه، رابطه نیمه تمام و در عوض همه، غصه های همواره در امتداد....

کاش قدرت و شهامت داشتم، تا تمام این نیمه کاره ها رو به سر انجام برسونم.....

بعدا نوشت؛ این هم شاهدش:

تا نیمه چرا، ای دوست؟! لاجرعه مرا سرکش!

من فلسفه ای دارم، یا خالی و یا لبریز.....

من و روزها...

خدای بزرگ من؛ درسته که این مدت خیلی با خودم نامهربان بودم: کلی حرص و جوش خوردم، غمگین بودم، عصبی شدم، غصه خوردم، نگرتنی کشیدم و اصلا به خودم رحم نکردم از استرس؛ اما لطفا خودت مراقب سلامتیم باش و نذار آسیب ببینه، چون الان نه فرصت بیماری رو دارم، نه امکانش رو و نه این که اگر اتفاقی برام بیفته، کسی هست من و روزها...

میگه چشمها رو ببندید و به هیچ چیزی فکر نکنید. فقط خودتون باشید و خدا. در آرامش، اسم خودتون رو صدا بزنید و بگید که دوست دارم.....و اینجاست که در نهایت ناباوری، اشکم سرازیر میشه و به حای ابراز علاقه به خودم، تبدیل میشه به هق هق .. بی ربط نوشت: چرا من باید همیشه سعی کنم خوب باشم؟ چرا این همه از اعتراض من و روزها...

بهم ثابت شده، اگر قرار باشه چیزی به طور خاصی پیش بیاد، از هر طرف بچرخی و هر قدر تلاش کنی و هر چقدر ازش فرار کنی،  باز همون طوری که مقدر شده؛ پیش میاد و هیچ گریزی ازش نیست ......

* به مقادیر متنابهی " امید"، " انگیزه" ، " دل خوش"  و یکی دو تا خبر خوب؛ سخت نیازمندیم...

من و روزها...